Column: Ds. W.J.C. van Blijderveen

Waternood

De afgelopen weken konden we genieten van prachtig voorjaarsweer. De temperaturen waren aangenaam, de zon stond stralend aan de hemel. Het was een genot om te wandelen, te fietsen of om hard te lopen. Wielrenners kwamen met grote snelheid langs de pastorie gereden. Vreugde en vrolijkheid alom. Maar intussen bereikten ons ook alarmerende berichten over dreigend water tekort en noodzakelijke sproeiverboden. Oppervlaktewater dreigt een schaars goed te worden en het grondwaterpeil is na de droogte van voorgaande jaren nog maar nauwelijks op peil gekomen. Het aanhoudende droge voorjaarsweer kan nog zo aangenaam zijn, steeds dringender kwam er behoefte aan een milde voorjaarsregen. Want zonder regen kan geen plant gaan groeien. Zonder regen verstoft de akker en verdort het gras. Zonder regen is er straks geen oogst. In Afrika weten ze daar op heel wat plaatsen over mee te praten. Intussen hebben we de regen in brede stromen uit de hemel zien komen. De aarde is nat geworden en binnen de kortste keren kleurt het gras weer frisgroen, bloeien de weidebloemen in prachtige kleuren en worden de eerste tekenen van mais en graan zichtbaar op de akkers. Het is onvoorstelbaar om te zien hoe het land tot leven komt en levendiger oogt als de regen is neergedaald. Je ruikt het leven als de voorjaarsregen neerdaalt. Dat doet mij denken aan de naderende Pinksterdagen. Deze dagen hebben alles te maken met droogte en regen. Ze zijn voor christenen wereldwijd een herinnering aan het feit dat God de hemel heeft geopend en dat Hij Zijn Geest als een milde stortregen op aarde heeft laten neerdalen. Dat was nodig. Want het mensenbestaan kwijnde als gevolg van de zonde. De verbinding met God is de mensheid kwijt geraakt. De verbinding met elkaar trouwens net zo goed. Geen mens die deze verbinding meer herstellen kan. Het oogt als een dorre woestijn. Maar Gods Geest die neerdaalt uit de hemel brengt leven mee. Hij verbindt mensen met God en met elkaar. Hij maakt een mensenleven vruchtbaar zodat liefde en trouw, geduld en zachtmoedigheid het mensenbestaan vervullen. Dan gaan er bloemen bloeien en dan dragen de bomen vrucht. Het dorre land zal juichen en bloeien als een roos. Daarom zingt een oud pinksterlied: Heer, ik hoor van rijke zegen, die U uitstort, keer op keer. Laat ook van die milde regen, druppels vallen op mij neer.

W.J.C. van Blijderveen
Predikant Maranathakerk