Afbeelding

Ingezonden: Glyfosaat in Woudenberg

Algemeen

Nu is een ingezonden brief per definitie de mening van de schrijver, maar de stelligheid waarmee persoonlijke ideeën over glyfosaat in de brief van Mark Lie Kwie worden gepresenteerd als vaststaande feiten noopt mij toch te reageren.

Ik zal punt voor punt de stellingen even langslopen, voor onderbouwing verwijs ik naar de website van het College voor toelating van gewasbeschermingsmiddelen, het CTGB. Glyfosaat doodt geen enkel insect, dier, bacterie of schimmel, alleen groeiende planten, het verstoort de vorming van bladgroen waardoor de plant dood gaat. Glyfosaat wordt alleen door activisten in verband gebracht met alzheimer en parkinson, uit geen enkele studie komt ook maar enig verband. Er zijn wel andere bestrijdingsmiddelen als Paraquat en Mancozeb die deze verdenking hebben, deze zijn daarom ook van de markt gehaald, verboden. Glyfosaat is na zeer uitgebreid onderzoek door EFSA, de Europese voedselveiligheidsautoriteit, veilig en niet kankerverwekkend bevonden. Onderzoek mede naar aanleiding van de classificatie door IARC als ‘waarschijnlijk kankerverwekkend’ heeft daar geen enkel bewijs voor kunnen vinden.

Glyfosaat is erg goed afbreekbaar en is niet terug te vinden in de bodem of in water. Wel zijn de afgebroken, niet werkzame, resten te vinden.

Prima als mensen tegen het gebruik van bestrijdingsmiddelen zijn, maar bedenk wel dat het alternatief, frezen en ploegen, zeker niet beter is voor het milieu. Het verstoort het bodemleven meer, zorgt voor meer afbraak van organische stof en dus koolstof en het kost veel diesel. Het enige echte nadeel van het gebruik van glyfosaat is dat het er niet uit ziet. Dat vind ik ook. Het is wel jammer, ook voor het milieu, dat gebruik van het middel binnen een aantal jaren wel verboden zal worden. Gewoon, omdat het lelijk is.

Ben Apeldoorn