Column Jhony Stalman
ColumnVRIJHEID
Ondanks het feit ik al een 50+-er ben heb ik geen concreet besef wat het betekent om in een oorlog te leven, in een gebied of land te wonen waar oorlog of een conflict woedt. Ik heb moeten meekrijgen vanuit de overlevering thuis wat oorlog was, in dit geval de Tweede Wereldoorlog, en heb daarmee zo mijn perspectief en beeld gecreëerd. Geen vezel in mijn lijf die, op basis van dat beeld, ook maar een seconde heeft gedacht dat het allemaal wel meeviel in die periode.
Als dochter van een bakker fietste mijn moeder elke dag rond met een grote bakkerskar om brood rond te brengen. Geboren en getogen in Ter Apel, in het zuidoosten van de provincie Groningen, ging de Tweede Wereldoorlog ook daar niet zomaar voorbij. Niet omdat het op de grens lag van Nederland en Duitsland, maar door zijn uitgestrekte gebied waar veel onderduikers een toevlucht vonden.
Mijn moeder was niet zo’n prater, als het op die periode aankwam. Vooral denk ik ook omdat ze de dingen die zij, en vele anderen deden, gewoon normaal vonden. Dus zichzelf daar een bijzondere plek in geven zat niet in haar karakter. Het feit dat ze als meisje van 16 jaar elke dag met extra brood langs de onderduikadressen ging om daar brood af te geven was natuurlijk niet zonder risico, maar werd gewoon door haar gedaan.
Zo waren er veel “gewone” Nederlanders die gewone dingen deden om anderen te helpen, daden die als je die, in deze tijd, zelf zou moeten doen misschien veel angst zouden kunnen inboezemen.
Mijn vader en moeder gaven, op basis van hun ervaring, op hun manier aan mij door wat oorlog is. Gaven op hun manier aan mij door wat vrijheid is en wat het is om in vrijheid te mogen leven. Een vrijheid die wij nog steeds vaak als ‘gewoon’
aannemen, maar eigenlijk, met alles wat wij nu weer weten, niet gewoon is. Maar vooral bijzonder, en zeer waardevol. In heel veel aspecten.
Als ouder is het ook een taak voor mij om deze boodschap door te geven aan mijn kinderen, zonder dat ooit mijn vrijheid is ontnomen, zonder dat ik ooit heb hoeven vrezen voor mijn vrijheid. Aan de eettafel neem ik dan ook de oorlog in Oekraïne als, op dit moment, meest relevante en dichtstbijzijnde voorbeeld van strijd om je vrijheid te behouden.
Ik kan niemand vertellen, laat staan voorschrijven, hoe je de boodschap van vrijheid zou moeten doorgeven. Voor mij staat het wel vast dat we dit als gemeenschap verplicht zijn te blijven doen: thuis, op school, in de maatschappij als geheel.
Donderdag 4 mei is er een gezamenlijk moment om te herdenken: diegenen die streden om onze vrijheid te heroveren en behouden verdienen dat. En op 5 mei mogen we het vieren, onze vrijheid! Vergeet alleen niet uit te leggen waarom dat zo belangrijk is!!
(foto: Oma Lukkien met de bakkerskar van Bakkerij Lukkien)
Jhony Stalman,
fractievoorzitter VVD