Solomiya is gevlucht uit Oekraïne en geeft nu les aan Oekraïense kinderen
AlgemeenDe 28-jarige Solomiya Ostapchuk vluchtte samen met haar man en drie jonge kinderen vanuit Oekraïne naar Nederland. Nu geeft ze les aan Oekraïense kinderen en probeert ze er voor hen een mooie, zorgeloze tijd van te maken in Woudenberg.
In het multifunctioneel centrum De Schans, zwaait de 28-jarige Oekraïnse Solomiya haar leerlingen uit, het weekend kan beginnen! Ze sluit de deur van de ruimte die is ingericht als klaslokaal voor 40 Oekraïense kinderen in de basisschoolleeftijd. Per week verandert dit aantal, doordat er kinderen vertrekken en soms weer bijkomen.
Nachtmerrie die werkelijkheid wordt
Solomiya vertelt, dat ze ook in Oekraïne docent was. Ze gaf daar sportles aan jonge kinderen en was nog maar net afgestudeerd aan de universiteit. “Ik had een druk en fijn leven in Oekraïne”, aldus Solomiya, “ik studeerde, had een parttime baan en ook nog drie jonge kinderen.”
“In Oekraïne was het al even onrustig, de dreiging vanuit Rusland werd groter. Toch dachten we niet dat het tot een oorlog zou komen”, zegt Solomiya. “Mijn man en ik hadden afgesproken dat als er wel een inval zou komen, we weg zouden gaan. Het zou te gevaarlijk zijn om te blijven.”
Helaas werd deze nachtmerrie werkelijkheid. Toen er een bom dichtbij viel, pakten Solomiya en haar man het nodige in één koffer en vertrokken met een vriend, die een auto had, richting Polen. Haar jongste zoontje is dan nog maar 1 jaar oud. In één lange file reed het gezin stapvoets naar de Poolse grens.
Bij de grens moet de man van Solomiya achterblijven. Hij is nodig om als vrijwilliger te helpen de vluchtelingen op te vangen bij de grens. Als blijkt dat hij vanwege zijn jonge kinderen toch bij zijn gezin mag blijven, haalt Solomiya hem weer op bij de grens en verblijven ze een tijdje in een opvangkamp in Polen.
In Polen worden ze goed opgevangen. Ze krijgen eten, kleding en pampers voor de kinderen. Solomiya zegt: “Ik ging weg met 1 broek en 1 paar schoenen. We hadden alleen elkaar, verder niets. Ik ben dankbaar dat er zo goed voor ons werd gezorgd.”
Nederland
Solomiya: “Ik was als 7-jarige al eerder in Nederland geweest. Mijn basisschool werd financieel gesteund door een christelijke organisatie uit Nieuw-Lekkerland. Met mijn schoolklas verbleven we 2 maanden in Nederland en heb ik bij een gastgezin gewoond. Ik heb daar goede herinneringen aan.” Daarnaast waren de ouders van Solomiya al naar Nederland gevlucht en besloot het gezin om vanuit Polen door te reizen naar Nederland.
Solomiya kwam met haar man en drie zoontjes in Kesteren terecht. Daar werden ze opgevangen in een warm gezin. “Ik ben zo dankbaar voor deze liefdevolle familie”, zegt Solomiya. “Ze hebben zoveel voor ons gedaan”. Inmiddels woont het gezin in Maarsbergen in een verbouwde garage zodat ze zo zelfstandig mogelijk kunnen wonen en leven.
“Ik wil er een fijne tijd van maken”
Solomiya: “Toen er in Woudenberg een leerkracht nodig was voor de Oekraïnse kinderen wilde ik dat graag doen. Mijn drijfveer is dat ik er voor de kinderen een fijne tijd van wil maken. Ik wil dat ze later terugkijken met een goede herinnering aan de periode dat ze moesten vluchten en dat ze geen trauma overhouden. Dat wil ik voor mijn eigen kinderen en ook voor de kinderen van de klas.”
Solomiya heeft van deze overtuiging nu haar levenswerk gemaakt. Ze geeft met hart en ziel les, met hulp van Dorine de Jong, directeur van de Griftschool en nog twee collega’s. Er wordt veel aandacht besteed aan creatieve werkvormen, zoals dans, schilderen en muziek. Maar ook excursies vindt Solomiya belangrijk. Dit alles om de kinderen zoveel mogelijk te laten zien en plezier te laten beleven
Terugkeer
Onlangs is Solomiya terug geweest naar het geboorteland. Ze is geschrokken van de chaos in het land. In haar huis woont nu een ander gezin. “Dit gezin was hun huis kwijtgeraakt. Ik ben blij dat ik ook in mijn eigen land mensen kan helpen”.
“We hopen dat we snel terug kunnen naar Oekraïne. Inmiddels gaan er al veel mensen weer terug, maar met onze jonge kinderen vinden we het nog te gevaarlijk. “We hadden zo’n fijn leven in Oekraïne. Een mooi huis, familie en veel vrienden. Mijn familie en vrienden mis ik elke dag”, aldus een geëmotioneerde Solomiya. “Ik hoop echt dat als het weer zomer wordt, we terug kunnen gaan. “Dan hoop ik dat mijn kinderen terug kijken op een goede tijd in Nederland.”
Solomiya is dankbaar voor alle hulp. “We hebben alleen maar aardige, vrijgevige en goede mensen ontmoet.”
Kracht
Solomiya haalt haar kracht mede uit haar geloof in God. Op zondag bezoekt het gezin Mozaïek in Veenendaal. “God wil dat ik tegenslagen ombuig naar iets goeds en positief. Dat probeer ik dan ook elke dag te doen”.
“Ik heb geleerd dat ik niet meer nodig heb dan mijn man en zoontjes. In deze moeilijke tijd heb ik ervaren wat echt belangrijk is het leven!”
Agnes IJmker
Mijn hart is nog in Oekraïne, het liefst ga ik morgen weer terug! Ik mis mijn familie en vrienden elke dag.
