Lieve Moniek
Een column over de Woudenbergse politiek
Ongemakkelijk
Afgelopen donderdag vond er een bijzonder raadsvergadering plaats in de raadszaal van het Woudenbergse gemeentehuis. Ik zou het kunnen hebben over de presentatie van het coalitieakkoord van SGP, PvdA / Groen Links en het CDA. Of over de te kleine raadszaal en de (te) vele aanwezigen. Over de perstribune met voor beide plaatselijke kranten een eigen tafeltje.
Ik zou het kunnen hebben over de hoofdlijnen van het akkoord, de vragen die er over zijn gesteld en de antwoorden die niet kwamen. Over Peter van Schaik zijn spervuur aan vragen, het gestrekte been van Jhony Stalman of over de beschouwende bijdrage van Bert Bosman. Ik zou het kunnen hebben over het spreken via de voorzitter of de levendigheid van een debat. Maar ook over de 8-7, 7-8, 15-0, 14-1 en 10-5.
Dat had ik kunnen doen maar ik doe het niet.
Graag wil ik het hebben over de afgetreden wethouders en de positie waarin zij zich deze avond bevonden. De jeugd van tegenwoordig zou dit kwalificeren als awkward, zelf vind ik ongemakkelijk een beter woord.
In een vergadering waarin het vooruitkijken, het beoogde nieuwe college en de nieuwe oppositie vochten om aandacht en erkenning zaten de drie wethouders gevangen in hun stoelen te wachten op een naderend afscheid. Dat afscheid kwam er, was snel en deed geen enkel recht aan wat die zij voor de Woudenbergse samenleving hebben betekend.
Voordat de nieuwe wethouders beëdigd konden worden moest nog “even” afscheid worden genomen van de zittende wethouders. De burgemeester nodigde ze uit naar het midden van de raadszaal, als oude gladiatoren die in de tijd van de romeinen voor de leeuwen werden geworpen.
Een minimaal woord van dank volgde, een bos bloemen werd in de handen gedrukt en daarmee werd hun periode als volksvertegenwoordiger afgesloten en kon het feest der democratie verder worden vervolgd.
Het was goed te zien dat Marleen Treep namens de drie oud wethouders nog een woord van dank wist uit te brengen en het nieuwe college veel succes wenste. Hiermee hielden Pieter, Anita en zij de eer aan zich zelf en konden zij met opgeheven hoofd de voordeur van het gemeentehuis verlaten.
Een dag later ontving ik een uitnodiging voor een receptie om op 3 juni aanstaande afscheid te nemen van bovengenoemde wethouders, aangevuld met foto's en woorden over hun betekenis voor de Woudenbergse samenleving. Een schril contrast met het afscheid van de avond ervoor.
Ik hoop dat de Woudenbergers dit moment aangrijpen om hen het afscheid te geven wat zij verdienen.
Bart Radstaake