‘Ophouden? Ik moet er niet aan denken!’
Woudenberg In april dit jaar werd ze 65, een paar weken later bestond haar kroeg 30 jaar. 2020 zou een feestjaar moeten worden voor Netty van der Tas en haar café Moestas. Het liep allemaal anders.
‘Het is een heel raar jaar geworden, verschrikkelijk. Totaal zijn we in dit jaar 22 weken dicht geweest. In de zomermaanden waren we wel open, maar met beperkingen. Het is niet leuk. De kroeg is mijn leven. Ik wil gewoon werken. Ik mis de jongens en de meiden. Ja, ik zit een beetje in een winterdip!’
Stamcafeetje
Ruim dertig jaar geleden werkte Netty in de weken rond de kerst bij wat nu Hoogvliet is. Ze verzorgde er in die drukke tijd de catering.
Dick Schurink, beter bekend als Dick voor Mekaar, kwam daar het warme eten brengen voor het personeel. ‘Hij vroeg mij of ik het niet leuk vond om bij hem in de kroeg te komen werken.
Daar is het begonnen. Het was toen nog een klein stamcafeetje achter de patatzaak. Samen met Rien Rommers stond ik achter de tap.’
Ik mis de jongens en de meiden allemaal
Niets te verliezen
‘Ik heb negen jaar voor Dick gewerkt. Toen zei hij: “Neem jij de kroeg maar over, ik vind het helemaal niets.” Dick kon niet tegen stilzitten. Kees vond het prima. “Probeer het maar, je hebt niets te verliezen.” Samen zijn we het avontuur begonnen.
De eerste jaren was het nog niet zo druk. De avonden waren rustig. Zondag om 10 uur kwamen er wat mensen kaarten. We konden het met z’n tweeën aan.’ Inmiddels zijn de kinderen van de ouders die vroeger bij haar in de zaak kwamen haar nieuwe klanten. De kroeg is nog authentiek.
‘Eigenlijk hebben we niets verbouwd. Alles is nog zoals het 30 jaar terug was. De meeste mensen vinden dat leuk.
Wel hebben we enkele jaren geleden een rookruimte moeten creëren, Rokers hadden zo hun eigen plekje. Roken mag inmiddels helemaal niet meer. We hebben de ruimte verwijderd.'
Rustig
'Tot dit jaar hebben we eigenlijk overwegend goede jaren gehad. We hebben wel een tijd gehad dat het hartstikke rustig was. De kroeg lag toen helemaal op zijn reet.
Dat was jaren geleden. Iedereen ging naar Ede. Later kwamen ze weer terug. De taxi was toch te duur. Nu blijft heel veel jeugd in Woudenberg.
Ze gaan zelfs niet meer naar Amersfoort in het weekend.’
Centrale plek
Met haar café neemt Netty al jaren een centrale plek in, binnen de Woudenbergse samenleving. Eentje met een sociaal-maatschappelijke functie. ‘We hebben huwelijksfeesten gehad. Maar we zijn hier bijvoorbeeld ook samengekomen na de begrafenis van Mark Kok.
Mensen vieren hun 18de, 30ste, 40ste, 50ste en zestigste verjaardag. Elk voorjaar start hier een fietspuzzeltocht, in november een autopuzzelrit. Al meer dan 25 jaar organiseren we in juni het Moestastoernooi.
We zijn er met Haantjesdag, Koningsdag en in de zomer met Proef Woudenberg. Elke eerste dinsdag van de maand is er een Pubkwis. Fyiso Geerestein houdt al 30 jaar hun kerstborrel bij ons.
Een aantal voetbalteams komt een paar keer per jaar voor hun wedstrijd soep met broodjes eten. Jong en oud komt een kaartje leggen.
Elke vrijdagmiddag rond een uur of zes schuift de oude garde aan. Volgens mij hebben ze allemaal een vaste kruk. En een hoogtepunt van het jaar is natuurlijk kerstavond. De kaarten hiervoor zijn altijd binnen een mum van tijd uitverkocht.’
Ook doordeweeks is de kroeg open. 'Soms ben je dan meer sociaal werker dan bierverkoopster. Mensen kunnen hier hun verhaal kwijt, soms met een lach, soms met een traan.'
Ontmoetingsplek
Maar Moestas is vooral de kroeg waar de jongeren elkaar in het weekend treffen. ‘Huisje, boompje, beestje, begint vaak hier.
Helaas mag ik de jeugd tussen de 16 en de 18 jaar niet meer toelaten. Een klein aantal mensen in de buurt klaagt over geluidsoverlast. We liepen het risico onze vergunning te verliezen.
Ik heb contact opgenomen met Horeca Nederland. Die raadden mij aan een 18+ kroeg te worden. “Dan ben je van het gezeik af.” De gemeente is anti-kroeg. Zij willen dat we om 24:00 uur dicht zijn. We sluiten om half drie.
We lopen mee naar buiten om de jongeren te vragen het rustig te houden. Maar je houdt niet alles tegen. Als ze wegfietsen dan roepen ze toch even “doei!” tegen elkaar.
Er is 's nachts ook wel eens politie geweest in de Dorpsstraat om erop toe te zien dat de jeugd rustig naar huis gaat. Maar dat werkt natuurlijk als een rode lap op een stier.'
Mystery guest
‘We kennen onze pappenheimers. Als er rottigheid is dan grijpen we in. Klanten die niet luisteren willen, flikker ik naar buiten. Iedereen kent elkaar en wij kennen de vaders en de moeders. Als er wat is, bellen we de ouders op.
We hebben een keer boetes gehad toen de gemeente een “mystery guest” heeft ingezet. Een jongere van nog geen 18 jaar. We hadden het niet in de gaten. Kregen hiervoor twee bekeuringen.
De jeugd onder de 18 jaar kan nergens heen in het dorp en fietst nu 's nachts in het weekend naar Amersfoort. Ik vind dat zo achterlijk. Maar ik durf ze niet meer binnen te laten.’
'Een aantal ouders heeft dit inmiddels aanhangig gemaakt bij de gemeente' begrijp ik. 'Ze zijn hierover in gesprek met de wethouder. We moeten toch ook die jeugd een plek in ons dorp kunnen bieden!'
Veel steun
Inmiddels zit Moestas al weer tien weken dicht. Twee weken geleden was er ter gelegenheid van het 30-jarige bestaan een online muziekbingo. Ruim 110 mensen deden hier aan mee. ‘Dat was heel leuk!’ Veel deelnemers gaven aan Netty en haar kroeg te missen.
‘Ook als ik boodschappen doe bij de Albert Heijn, hoor ik regelmatig “wanneer ga je weer open”? We krijgen veel steun.
Van klanten en van leveranciers. Een kaartje, of een telefoontje. Dat doet je goed. Van de gemeente horen we bijna niets. Tijdens de eerste lockdown helemaal niets. Een paar weken geleden heb ik een standaard brief ontvangen.
Spaarcenten
De accountant regelt het nodige financieel voor ons. We krijgen wat subsidie, maar daar kom je tekort aan. Dus we halen de spaarcenten er nu ook bij. Het is niet anders. Het personeel betaal ik door.
De huurbaas werkt niet mee. Ik betaal het hele jaar de volledige huur. En ook andere vaste kosten als energie en verzekeringen moeten gewoon worden betaald.
Beperkt open
Van 1 juni tot half oktober zijn we weer even open geweest. We hadden krukken en tafels uit de kroeg gehaald, stickers op de grond geplakt en anderhalvemeterlinten aangebracht. We mochten beperkt gasten ontvangen. Eerst 30 daarna 60.
De politie is nog op bezoek geweest. Ze vonden dat er teveel mensen in de zaak waren. Hiervoor hebben we een waarschuwing gekregen. Helaas mochten we elke dag maar een paar uur open zijn. In het begin tot 24:00 uur. later tot 22:00 uur en nog later tot 21:00 uur. Dat schiet natuurlijk niet op.'
Vrijwilligerswerk
'Ik doe nu mijn ding. Help mensen verhuizen, schoonmaken. Heb bejaardentehuizen aangeschreven om te helpen en heb me bij de Kleine Schans aangemeld als vrijwilliger. Maar zij zitten natuurlijk ook met Corona. Het scheelt me niets of ik iets verdien of niets, als ik maar iets te doen heb.'
Ophouden
'Mensen zeggen: “wil je niet ophouden?” Maar ik moet er niet aan denken. Als er één ding duidelijk is geworden het afgelopen jaar, dan is het wel dat ik, zolang als het nog kan, er nog niet mee ophoud.
Ik heb geen moment gehad dat ik het niet meer zie zitten. Thuiszitten is gewoon niet mijn leven.'
Feestweekend
'Dit jaar bestonden we dertig jaar. Een maand daarvoor werd ik 65. We hadden grootste plannen voor een feestweekend. 1 mei voor de oude garde en 2 mei voor de jeugd.
Met Wilma, Saskia en Mark hadden we het programma al klaarliggen.
Het liefst ga ik 1 januari weer open, maar dat zit er niet in. Ik hoopte in maart weer open te kunnen, nu denk ik voor de bouwvak.
Als het zover is, geef ik alsnog een feestweekend. Lekker twee dagen knallen, tenminste, als de gemeente meewerkt!
Voor het nieuwe jaar wens ik iedereen veel gezondheid toe. En voor alle middenstanders dat ze snel weer open kunnen. Op de ouderwetse manier.'
