Een inwoner is meer dan een BSN-nummer
Afgelopen week kwam onze gemeente niet best in het nieuws. We moesten ons volgens een columnist van die krant zelfs diep schamen. In het kort: Een moeder van een gediagnosticeerd autistisch jongetje (Daan) van tien is uit pure wanhoop naar de krant toegestapt omdat ze voor haar zoon maar geen leerlingenvervoer naar een speciale school in De Glind toegekend krijgt. De diagnose staat, er rijdt al een bus die kant uit en dag in dag uit rijdt zij achter die bus aan naar school, omdat de gemeente consequent weigert om haar zorgvraag te erkennen. Pas nadat de krant erbij is gehaald, lijkt er ineens schot in de zaak te komen. Dan moet je je als gemeente inderdaad schamen. Als u nu denkt dat wij in de pen zijn geklommen om nog even een trap na te geven, dan heeft u het mis. Hier is namelijk sprake van een patroon. De kwestie van het tienjarige jongetje maakt volgens ons opnieuw pijnlijk duidelijk dat onze gemeente helemaal niet of niet goed communiceert met zijn inwoners. Want deze situatie met Daan is niet de eerste keer dat er niet wordt geluisterd, niet wordt overlegd en niet goed uitgelegd. Paar voorbeelden: Toen CDA Woudenberg twee jaar geleden in overleg met omwonenden een bewonersbijeenkomst organiseerde over de gevolgen van de nieuwe wijk Hoevelaar op de verkeersdrukke N224, schakelde de gemeente pijlsnel en stampte in een paar weken een eigen voorlichtingsbijeenkomst uit de grond, en wel vlak vóór die van het CDA. Het verkeer van en naar de nieuwe wijk over de N224 werd op die gemeenteavond trouwens totaal niet behandeld. Nog eentje dan: toen de Raad dit jaar wensen en bedenkingen kon meegeven met betrekking tot de herinrichting van de Nico Bergsteijnweg, werden inwoners niet actief uitgenodigd om hun mening te geven. Pas nadat het CDA met brieven langs de deuren ging, kregen we niet alleen een veeg
uit de pan in de Raad, maar kon er ineens wél een brief met uitleg aan de inwoners verzonden worden. En een derde: vragen en klachten van inwoners over hun OZB-aanslag werden weggewimpeld, totdat wij hierover in de Raad gericht en gedetailleerd vragen stelden. En de gemeente Veenendaal vaststelde dat er iets grondig mis was met de aanslagen - of het ontbreken van aanslagen. Toen viel het simpelweg niet meer te ontkennen. Waar het om gaat, is dit: de overheid heeft een zorgplicht richting zijn inwoners. Dat geldt niet alleen voor het Rijk, maar ook voor provincies en al helemaal voor een kleine gemeente als Woudenberg waar iedereen elkaar kent. En die inwoner is meer dan een BSN-nummer en een afgifteadres voor een aanslag. De moeder van Daan wilde gehoord worden, betrokken worden en meepraten. Omdat ze vindt dat gezinnen zoals het hare een gezicht verdienen. Dat hoeft niet te betekenen dat alles zomaar kan. Maar als iets niet kan, moet je toch ten minste uitleggen waarom niet. De toon maakt vaak de muziek. Wij zien dat onze gemeente hierin regelmatig ernstig tekort schiet en zich koud en zakelijk opstelt. Dan haken Woudenbergers af, of ze wenden zich wanhopig tot de pers - waarvan we weten dat die wél communiceert. Lichtpuntje is dat waarnemend burgemeester Van Mastrigt vragen van inwoners over een incident op de Spoorzone van afgelopen week serieus neemt en om tafel gaat met de Veiligheidsregio om betere communicatieafspraken te maken. Alle lof. Nu maar hopen dat het artikel in het AD onze gemeente wakker schudt en dat als het gaat om het leerlingenvervoer de kwestie rond Daan wordt opgelost. Hopelijk blijft het bij dit ene geval. Zo niet, dan kunt u ons mailen [m.hardeman@woudenberg.cda.nl / j.bessembinders@woudenberg.cda.nl]