Column Arnold Keller: 'Belang van Sport'
Let op, nu niet een verhaal over mij! Niet over mijn records, niet over mijn zang.
Neen, mij werd gevraagd een stukje te schrijven. En laat ik daar nu net geen talent voor hebben.
Het zou moeten gaan over het belang van sport!!!
Inmiddels is iedereen wel doordrongen van het belang van sport. Sport kan op allerlei vlakken bijdragen aan het welbevinden van mensen. Puur fysiek maar ook mentaal. Om je beter in je vel te voelen, met meer zelfvertrouwen te bewegen, om tot rust in je hoofd te komen.
Bewegingsagogen en psycho-motorisch therapeuten wijzen al jaren op het verband tussen gedrag en beweging, tussen lichamelijke, psychische ontwikkeling en motoriek.
Met name in de puberteit is het belangrijk in contact te komen en te blijven met je lijf en daarmee zekerheid over jezelf te krijgen en te houden.
Muziek maken, zingen,dansen, tekenen, schilderen, handwerken, puzzelen, knutselen, schaken, dammen, kaarten, tuinieren, en andere leuke bezigheden zijn ook zaken, die een gezonde bijdrage leveren om jezelf te ontwikkelen.
Sport staat wat mij betreft op ditzelfde vlak.
Per slot van rekening is niet iedereen hetzelfde. Plezier krijgen in wat je kunt, en wat je kunt bereiken geeft vertrouwen in jezelf.
In mijn loopbaan als bokstrainer heb ik veel kinderen en pubers zien veranderen in hun gedrag en houding naar zichzelf en anderen.
Ik zag het plezier en de verwondering in de ogen, als ontdekt werd welke vaardigheden na veel trainen werden beheerst.
Ik zag zelfvertrouwen en weerbaarheid groeien.
Ik zag kinderen veranderen van schuw naar trots kijken.
En ik merkte dat ook ik daar een goed gevoel bij ontwikkelde.
Het deed er allemaal toe voor die kinderen.
Het schuwe kereltje, dat op 14 jarige leeftijd zelf baat vond in de boksschool van Boersma kijkt nu met trots terug op al die jaren van het doorgeven van de liefde voor een sport, waarvan de training een prachtige bijdrage mocht leveren voor de ontwikkeling en welbevinden van anderen.
Waar je dus niks van kan zeggen is: “Blijven Bewegen!”
Arnold Keller