Het vlaggenschip deel 2
Op 17 augustus 2021 is het 60 jaar geleden dat de v.v. Woudenberg werd opgericht. Vanaf de start van het 60e levensjaar zal er elke maand op de 17e worden teruggekeken naar bijzondere mensen en gebeurtenissen die onze club hebben gemaakt tot wat het nu is.
Lazen we vorige week hoe ons vlaggenschip de 1e periode won, deze week berichten we over de wedstrijden tegen Scherpenzeel en de eindsprint naar een kampioenschap.
De derby
In de competitie stond één echte derby op het programma. De twee wedstrijden tegen Scherpenzeel waren ook dit seizoen om van te smullen. In de eerste wedstrijd in Woudenberg was het verschil tussen beide ploegen duidelijk. De krantenkoppen lieten duidelijk weten wie er als winnaar uit de strijd was gekomen. De teksten “Woudenberg wast Scherpenzeel de oren”, “Scherpenzeel moet in Woudenberg z’n meerdere erkennen” en “Woudenberg wijst Scherpenzeel op tekortkomingen” geven duidelijk weer dat Woudenberg te sterk was voor de Blauw-Witten.
Gabri Sturkenboom, Arjan Vermeij, Marcel Bouw en “oud’ Scherpenzeler Dennis de Vries zorgden voor de 0-4 eindstand op het scorebord.
Met de thuiswedstrijd, welke 4 wedstrijden voor het einde van de competitie werd gespeeld, was het verschil minimaal. De Zelers waren gekomen voor een punt om in de strijd tegen degradatie enige lucht te krijgen.
Woudenberg, dat 4 wedstrijden voor het einde 2 punten voorsprong koesterde op nummer 2 Advendo, was er alles aan gelegen om deze voorsprong te houden.
In een qua voetbal tegenvallende derby was het Scherpenzeel dat 5 minuten voor tijd, uit een onterecht gegeven vrije trap, de 0-1 aantekende. Een deceptie voor Woudenberg. Niet alleen omdat Advendo langszij kwam maar ook omdat de opening van het nieuwe hoofdveld meer verdiende.
De eindsprint
Met nog drie wedstrijden te gaan was het aan kop ongekend spannend. Woudenberg en Advendo verzamelende beide 29 punten uit 19 wedstrijden. Waarbij aangetekend dient te worden dat je bij winst slechts 2 punten kreeg. De laatste wedstrijden zouden er dus om spannen.
De geel-zwarte formatie onder aanvoering van keeper en aanvoerder Breus Blaauwendraad had de eerste twee finales tegen SDCP en Amstelveen aan geluk geen gebrek. Werd in Putten tegen SDCP met slechts 1-0 gewonnen. Thuis tegen Amstelveen was het wellicht nog spannender. In de laatste minuut was het verdediger Nico Bakkernes die de keeper van Amstelveen liet vissen. Omdat Advendo ook beide wedstrijden in winst om wist te zetten kwam het op de laatste wedstrijd aan.
In Amstelveen moest Advendo haar laatste wedstrijd spelen. Woudenberg mocht naar IJsselstein om daar IJFC van zich af te zien houden. Amstelveen had een week eerder al beloofd de Ederveners minimaal een puntje af te snoepen. Een belofte die zij daadwerkelijk na kwamen.
Aan de Woudenbergs dus de simpele taak te winnen. In de 33e minuut was het Ronald Kranendonk die een voorbode gaf voor een Woudenbergs volksfeest door de 1-0 aan te tekenen. Na nog eens 33 minuten was het Arjan Vermeij die zijn naam als killer waarmaakte en aan alle spanning een eind maakte door de 2-0 te scoren. Met deze solide overwinning werd Woudenberg kampioen en kon het feest losbarsten.
De cijfers
Woudenberg werd kampioen met 35 punten uit 22 wedstrijden, maakte 42 doelpunten en kreeg er 15 tegen. Topscorer was Gabri Sturkenboom met 12 doelpunten, gevolgd door Arjen Vermeij met 9, Dennis de Vries en Marcel Bouw met 5, Ronald Kranendonk met 4, zijn broer Leo met 3 en Nico Bakkernes met 2 en Jan Willem Aarsen met 1 doelpunt. Het laatste doelpunt werd gescoord door een speler van Advedo.
Speler van het Jaar
De krantenartikelen uit dit seizoen zijn duidelijk. Als er een speler is die er dit seizoen bovenuit stak was het keeper Breus Blaauwendraad. Het hele jaar was Breus de stabiele factor in het team. Na de kampioenswedstrijd keek trainer Hans de Weerd terug op zijn beslissing vijf jaar eerder om Breus als 18e jarige in het doel van Woudenberg te zetten. In de vijf jaar dat Hans trainer was in Woudenberg is Breus volgens de vertrekkende trainer uitgegroeid tot een eerste klasse waardige keeper. Een stap die hij aan het eind van zijn carrière pas maakte.
Afscheid nemen met een titel
In december van het seizoen werd al bekend dat trainer Hans van de Weerd met zijn laatste seizoen in Woudenberg bezig zou zijn. Ondanks dat een aantal spelers aangaf toe te zijn aan een nieuwe trainer bleef Hans er alles aan doen om het team optimaal te laten presteren. Het nooit opgeven en het tot een gaatje willen gaan kenmerkte Hans wellicht het beste. Ondanks dat het in de laatste wedstrijden soms niet altijd van een leien dakje ging bleven de mannen uit Woudenberg knokken voor het beste resultaat. Een instelling, ingegeven door de bevlogenheid die de trainer zo kenmerkte.
Hans verliet Woudenberg met bloemen om bij BVC aan de slag te gaan. De spelers bleven bij Woudenberg om zich een klasse hoger te laten gelden. Uiteraard met enkel in Woudenberg wonende en opgeleide spelers zoals jaren nadien nog steeds een succesvol recept blijkt te zijn.
