Dave Wittebrood; immer positieve ondernemer die niets cadeau kreeg
WOUDENBERG In 1973 komen er 2 gasten ter wereld en op de van Goghlaan in Woudenberg terecht. Dave Wittebrood op nummer 33 en Arno van Dijk op nummer 16. Op dat moment, en de jaren daarna, konden zij onmogelijk bedenken dat zij allebei ondernemer zouden worden en elkaar nog vele malen in het leven zouden tegenkomen.
Zodra de leeftijd van 4 werd bereikt, gingen beide naar de Willem de Zwijgerschool. Tot grote vreugde van beide moeders. Aan de ontwikkeling van deze twee straatschoffies hadden ze blijkbaar hun handen vol. Een gebeurtenis uit 1978 willen wij u zeker niet onthouden en dat is de trouwerij van juffrouw Eefje. Omdat zij trouwde in restaurant Klein Zwitserland, was het plan opgevat om ons in bijpassende kleding te hijsen. Wat dan een van de weinige onschuldige en hilarische foto's oplevert. Hoewel ze na de kleuterschool niet meer bij elkaar in de klas zitten, wordt er na schooltijd door de heren genoeg uitgehaald waar de ouders op dat moment zeker niet om gelachen hebben.
Dave gaat de LTS in Veenendaal doen en wordt voor het eerst schoenmaker in 1988. In de weekenden staat hij dan in supermarkt Hoogvliet en repareert schoenen terwijl de klanten boodschappen doen. Even wordt zijn schoenmakersschap onderbroken door militaire dienst, om daarna toch weer voor dezelfde werkgever in Apeldoorn het vak uit te oefenen. In de 10 jaar die volgen woont Dave in Woudenberg en werkt hij in Apeldoorn. Met twee uitstapjes tussendoor, waarna hij toch iedere keer weer terug komt bij dezelfde werkgever.
Mineke
In Apeldoorn ontmoet hij voor het eerst Mineke. Zij werkt voor een juwelier in een pand nabij de schoenmakerij. Dave brengt er een kapotte ring met het verzoek om deze te maken voor hem. Uiteraard is dat mogelijk en, op dat moment is het maandag, de ring zal vrijdags klaar zijn. Maar Dave zou Dave niet zijn, als hij niet dagelijks gaat vragen of zijn ring al klaar is. Wanneer het dan eindelijk vrijdag is en Mineke met de ring komt aanzetten bij Dave, vraagt hij haar vriendelijk of ze niet zaterdag kan terug komen omdat hij die dag het geld niet heeft om te betalen. De twee zijn duidelijk aan elkaar gewaagd en Mineke zou de liefde van zijn leven worden. Samen wagen ze in 2002 de stap om een eigen zaak te beginnen in Woudenberg. Mineke gaat eerst nog in de plaatselijke Blokker werken, maar na de geboorte van dochter Demi en zoon Kay, komt ze Dave ondersteunen in de winkel. Ook hier blijken ze een gouden koppel. Mineke doet het contact met de klanten en Dave voert de reparaties uit. Alles loopt eigenlijk vanzelf in de jaren die volgen, tot het moment dat Mineke in 2012 ziek wordt. Helaas lukt het niet haar ziekte te overwinnen en op 10 april 2017, na vijf jaren van strijd, moet Dave afscheid van haar nemen. En moet hij als alleenstaande vader van zijn dan 12 jarige Demi en 9 jarige Kay verder.
Gerard
Vader Gerard heeft een centrale rol gespeeld in het leven van Dave. Van hem leerde hij onder andere dat, wat er ook gebeurt, je familie altijd op de eerste plaats staat. Diep respect heeft Dave altijd gehad voor het feit dat zijn vader er drie banen op nahield om alle kosten thuis te kunnen betalen. In 1993, wanneer zijn ouders besluiten te gaan scheiden, komen Dave en zijn vader samen in een huis te wonen aan de Laan van Nieuwoord. Mede hierdoor wordt de band tussen beiden nog hechter. Samen ontdekken ze de liefde voor het motorrijden. Hoewel Gerard vanwege zijn werk verhuist naar Oldenzaal, verandert dat niets aan de band tussen die twee. In 2008 komt hier abrupt een einde aan door het plotselinge overlijden van Gerard. Zijn vader, maar ook de man die Dave tot op de dag van vandaag zijn grootste vriend noemt.
Ik ben vader van Demi en Kay, dan ben ik Dave en daarna ben ik schoenmaker
Iets te vieren? deur dicht
Wellicht is het u wel eens opgevallen dat er bij de ingang van Dave's pand een lijstje hangt waarop de verjaardagen vermeld staan van de kinderen. Maar ook andere belangrijke persoonlijke gebeurtenissen kun je hierop vinden. Dagen waarop de zaak dicht zit. Een logisch verhaal wanneer je, zoals Dave, je familie op de eerste plaats zet. En hoewel er best wel eens commentaar op gekomen is, heeft het Dave nooit weerhouden dit vol te houden. Dit kenmerkt Dave ook; je kwetsbaar op te durven stellen en geen boodschap hebben aan de eventuele gevolgen. Domweg omdat het niets zegt over de kwaliteit die als schoenmaker levert en de uren die hij bereid is om erin te steken.
Toekomst
Die is best lastig te noemen. Net als bij andere ondernemers moet Dave er meerdere producten bij gaan nemen. Want anders wordt het onmogelijk om het ambacht van schoenmaker te kunnen behouden. Grondslag hiervoor ligt onder andere bij de fabrikanten van schoenen. Waar het eerder mogelijk was om een schoen een tweede leven te kunnen geven, is dat tegenwoordig praktisch onmogelijk gemaakt. Dit komt omdat nu veel schoenzolen uit gegoten plastic bestaan. Wanneer de zool op is, word je eigenlijk gedwongen om gewoon nieuwe schoenen te kopen. Welk merk je gekocht hebt en wat je ervoor betaald hebt, doet daar niets aan af helaas. Waar we allemaal graag duurzame spullen willen kopen, is de schoenindustrie de kant van wegwerp product op gegaan. Vandaar dat je bij Dave nu ook alle producten omtrent horloges kunt krijgen, zoals bandjes en batterijen. Maar ook sokken, bretels en riemen zitten in het assortiment. Over sleutels, slotservice of een sleutelplan hoef ik waarschijnlijk niets te zeggen. Tenzij u in de afgelopen 19 jaar, dat Dave in ons dorp actief is, nog nooit een sleutel heeft moeten laten bijmaken. Dan wordt het hoog tijd om u eens te laten informeren door hem over de mogelijkheden.
Persoonlijke noot
Inmiddels zijn we 47 jaar en ligt er al een heel leven achter ons. Een leven waarin we al het nodige hebben meegemaakt. In de gesprekken die we voor dit artikel samen mochten hebben, konden we leuke herinneringen ophalen. Maar ook delen dat het leven je soms ontzettend pijn kan doen. Ik heb altijd al diep respect gehad voor je. Je vastberadenheid om je dromen na te jagen en te realiseren. De tijd die je, ondanks je drukke leven als vader en ondernemer, weet vrij te maken om anderen te helpen. We mogen trots zijn dat we jou in ons dorp hebben. En een voorbeeld aan je nemen. Jouw positivisme is ongekend. Waarbij ik zelf nog al eens aan je denk wanneer er iets tegen zit en negatieve gedachten de overhand dreigen te nemen. Ik ben blij 47 jaar geleden geboren te zijn op de plek die ons samen bracht en die ons nu nog steeds verbindt. En hopelijk de rest van ons leven een vriendschap geeft van onschatbare waarde.
Arno
