Boerderij Klein Dashorst is een bedrijf van generaties
WOUDENBERG De frequente “klompenpaden lopers” komen, als zij richting Dashorst gaan, gegarandeerd op het klompenpad de boerderij Klein Dashorst tegen. Deze boerderij is al sinds 1974 van de familie van Ginkel.
Jeanetta van Ginkel zorgt altijd dat voor de lopers een rustpauze genomen kan worden op de hoek van het erf bij het kleine dierenweitje. Er staan enkele stoelen naast de tafel waar een mand met koffie en thee voorzieningen door haar dagelijks verzorgd wordt. Voor Jeanetta heel gewoon om dat te doen. Ze vertelt: “sommige mensen doen wat geld in een blikje en soms niet, dat is prima. Er worden soms hele leuke briefjes achtergelaten en dat is het leukste.” Klein Dashorst is in de familie gekomen in 1974 toen Evert-Jan van Ginkel en zijn vrouw vanuit Scherpenzeel met hun drie kinderen, twee zoons en een dochter, richting het landgoed van de familie Patijn gingen.
De boerderij is rond 1926 gebouwd en moeder van Ginkel vertelt hoe zij er terecht gekomen zijn. “Mijn man en ik hadden een kleine boerderij in Scherpenzeel en mijn man werkte ook nog buiten het “boeren“ om en ik verzorgde de kippen en dieren. Op een moment moesten wij iets anders zoeken omdat er meer bebouwing nodig was in Scherpenzeel en gingen wij in 1974 op zoek. Op een zaterdagavond kwam ineens iemand op de fiets langs en vertelde ons dat hij net de pacht van zijn boerderij opgezegd had en dat het misschien iets voor ons was. We zaten het hele weekend op hete kolen maar het Schoutenhuis dat het gebied beheert was gesloten voor het weekend. Op maandag hebben we gelijk contact gezocht en konden wij de boerderij kopen op anderhalve bunder.” Voor de leken onder ons, een “bunder“ staat gelijk aan 1 hectare.
Zes weken nadat de familie op de nieuwe plek was gaan wonen sloeg het noodlot toe en brandde de hooitas op het terrein volledig af. De beslissing viel om geen kippenschuur te gaan bouwen maar een koeienstal en dat is het begin geweest van de inmiddels 100 melkkoeien die nu op het bedrijf aanwezig zijn. Na het overlijden van vader van Ginkel heeft moeder het met de kinderen voortgezet en nadien hebben de twee zonen André en Rinie het roer overgenomen. Er was uiteraard een volledige samenwerking maar Rinie deed meer de koeien en André deed de vleesvarkens. De tijd vordert en Rinie en Jeanette kregen na hun trouwen ook drie kinderen, twee zoons en een dochter. Naarmate deze ouder werden was het automatisch dat ook deze zonen interesse ontwikkelden voor het boerenbedrijf maar de oudste zoon Evert-Jan ging zich steeds meer ontwikkelen in de agrarische bouw en heeft inmiddels een bloeiend bedrijf opgezet en menig schuur en stal in het buitengebied gebouwd. Jacco, de jongste zoon, zag toekomst in het boerenbedrijf en zijn oom André heeft in 2014 een stap opzij gezet waardoor het nu een vader/zoon bedrijf geworden is.
Zoals bij ieder bedrijf is “jong bloed” vaak weer de aanzet tot nieuwe manieren of uitbreidingen richting de toekomst en het bedrijf bestaat dan nu ook uit 100 melkkoeien en een groot aantal vleesvarkens. In 2019 is een compleet nieuwe koeienschuur neergezet voor, zoals Rinie weergeeft, “wat koetjes extra”.
Inmiddels is ook rond de 45 hectare land gepacht zodat het bedrijf "zelfvoorzienend” is, vertelt Jacco. Op de vraag of er nog verschil zit tussen koeienrassen om aan te schaffen vertelt hij dat er gekozen is voor Holsteiner koeien. "Deze hebben niet te veel vlees en zijn meer melkgericht.” Natuurlijk worden er ook kalveren geboren op het bedrijf en Rinie geeft aan dat zij het nu anders doen. "Vroeger lieten we koeien tussen de koppel lopen en moest je vaak je bed uit om te kijken of het wel goed ging. Nu halen we twee tot drie dagen van te voren de koe er tussen uit en geven haar een ruime strostal en laten we de natuur zijn gang gaan. Ze doen het eigenlijk nu zelf en wij gaan niet zo vaak meer uit bed.” Het is een groot bedrijf en het woord zelfvoorzienend is snel gezegd maar er zit een hoop werk achter. Het land moet geploegd, beplant met mais en geoogst, het gras moet gemaaid en ingekuild worden, het land bemest en onderhouden worden. De weilanden waar de koeien in de zomer grazen moeten afgezet zijn en het lijstje blijft doorgaan met dagelijks voeren, melken en schoonmaken van stallen en terrein en al wat er nog meer bij komt kijken. Maar toch, als ik vraag of er nog wel tijd over is voor leuke dingen buiten het bedrijf om, komt gelijk het antwoord "je moet het meer plannen maar als we eenmaal weg zijn dan denken we even nergens aan.” Waarop moeder van Ginkel er nog even aan toevoegt dat als zij weet dat Rinie en Jacco beide weg zijn, zij altijd op de boerderij komt en een oogje in het zeil houdt. Duidelijk een familie waar door ieder hard gewerkt wordt en allen betrokken zijn bij het "boeren”. Of men nu oud of jong is, het zit in het bloed.
