Bekend bij Burger, Boer en Buitenlui.
WOUDENBERG Aan de Stationsweg Oost van Woudenberg kan je het niet missen. Net aan de grens waar het agrarische gebied begint is het bedrijf De Greef Diervoerders duidelijk aangegeven.
Niet zo maar een bedrijf maar een locatie waar nostalgie en de moderne tijd verweven zijn. Iets wat in deze tijd nog moeilijk te vinden is.
Dit bedrijf gaat namelijk helemaal terug naar 1911 toen Cornelia Moesbergen - de Greef vroegtijdig weduwe werd en besloot om naar Woudenberg af te reizen met haar vier kinderen en een veevoederbedrijf op te zetten. In die tijd een dappere stap, vooral omdat er nog bitter weinig “werkende” moeders waren en het stemrecht van vrouwen nog enkele jaren verwijderd was. Deze stap wordt nu nog steeds in ere gehouden door Evert en zijn zoon Dirk de Greef, bijgestaan door hun vader/grootvader Frans de Greef die zich zelf nu als “Vrijwilliger” betitelt binnen het bedrijf. Dirk is inmiddels de vijfde generatie .
In de tijd van Cornelia werd er geadverteerd voor het bedrijf met het opschrift “De Woudenbergsche Meel en Graanhandel”. Zij leverden Rijstemeel, Mais, Lijn en Raapkoeken, Haver, Bakbloem, Gort, Kunstmeststoffen enz. Het waren enkelvoudige producten en pas na de oorlog is er begonnen met het mengen van voer. Het was geen gemakkelijke opgave om het bedrijf rendabel te maken volgens Evert, “want toendertijd waren er nog meer meelbedrijven dan benzinepompen”. (Opa) Frans heeft ook zijn werkende leven in het bedrijf gestoken wat zijn grootmoeder opgezet heeft en al heel wat veranderingen meegemaakt. Nu 79 jaar oud vertelt hij: “vroeger gingen we eerst de bestellingen ophalen bij de boeren en dan werd het zelfgemaakte veevoer afgeleverd met de kar en paarden ervoor.”
De mengmachines voor het voer werden toen nog volop gebruikt, maar in 1995 is men opgehouden met de maalderij en het persen van voer. Toch werd er nog tot aan 2002 geleverd “op de boer” zoals Evert weergeeft.
Op de vraag aan Evert hoe hij in het bedrijf gekomen is kwam het antwoord dat daar nooit aan getwijfeld is. Het was voor hem vanzelfsprekend en rond zijn veertigste heeft hij het overgenomen. Ook Dirk geeft aan hoe hij al als kleine jongen meeliep, eerst de auto’s wassen maar al snel op de heftruck en het is komende april dan ook alweer 10 jaar dat de VOF een feit is tussen hem en zijn vader. Maar dingen veranderen en daar ga je in mee, zoals ook de naam van het bedrijf. Van de originele naam eerst naar "De Greef Veevoeders" en nu het huidige "De Greef Diervoeders".
De mengmachines zijn nu verdwenen. Wel wordt er nog wel via een silo zelf brokken in zakken van 20kg geblazen, af- zakken noemt men dat. Ook is het klantenbestand van het bedrijf over de jaren sterk veranderd. Waren het eerst alleen boeren of Landgoederen rondom Woudenberg, daar zijn nu de hobbyboer, maneges, paardenhouders, zorgboerderijen en burgers aan toegevoegd. Doordat deze groep zich sterker vermenigvuldigd over de jaren heen zijn ook de aangeboden producten aangepast door Evert en Dirk. Er wordt nog wel geleverd aan b.v. maneges maar de particuliere sector heeft nu toch de overhand gekregen en komt wat zij nodig heeft ophalen aan de Stationsweg Oost.
Het assortiment blijft hierdoor groeien binnen het bedrijf, er is van alles te vinden. Voor het konijn van hooi, brok, strooisel en hokken aan toe, maar ook voor honden, poezen, kippen, paarden, ponys, schapen, varkens noem het maar op en je kunt het vinden in de grote hal van De Greef.
Er staan pellets met verse wortelen, kisten met appels, stapels met zakken voer en in de tweede hal komt de zoete geur van het Duitse hooi je tegemoet wat opgeslagen ligt bij allerlei bodembedekking die men voor zijn dieren zoekt. Voor de tuinen wordt het assortiment ook steeds groter en Dirk ziet daar nog meer toekomst in om uit te breiden.
Op de vraag of het erg is dat de bebouwing steeds dichter bijkomt is het laconieke antwoord: “twintig jaar geleden hadden we niet kunnen denken dat we misschien wel eens midden in het dorp kwamen te zitten, maar zolang er potentiële klanten tussen zitten is dat prima”.
Weer naar huis rijdend bedenk ik wat een bijzonder bedrijf het is, hoe het begonnen is en nu 5 generaties die het heel gewoon vonden en vinden dat zij in het bedrijf stappen. Een bedrijf zonder automatische deuren waar je door heen moet maar een grote open gezellige schuur. Evert of Dirk komen gelijk naar je toe als je aankomt en vragen wat ze voor je kunnen doen. Alles wordt keurig in de auto gelegd en dan reken je af in het knusse kantoortje waar iedere klant, als hij/zij dat wil, een kopje koffie met wat lekkers kan krijgen. En als je geluk hebt een verhaal van Opa Frans of een goede tip over je aankoop.
Als je een product wil dat er niet is dan wordt het voor je besteld en geen moeite is teveel. Het geeft een warm en persoonlijk gevoel in een tijd die voorbij raast. Het kan dus wel, het oude hoeft niet volledig verloren te gaan maar kan heel goed samengaan met het nieuwe.
