‘HET WAS TREKKEN AAN EEN DOOD PAARD’
Squashvereniging Woudenberg opgeheven
SQUASH Slechts een klein berichtje in de Let Op Woudenberg van 7 oktober 2020: ‘squashvereniging in liquidatie’. Koel en zakelijk, verplicht voor de Kamer van Koophandel. Maar hoe kon dit gebeuren? Bestuursleden en (oud) leden vertellen over de hoogtepunten en teloorgang van een ooit bloeiende squashvereniging met bijna 200 leden. Nog slechts 70 zijn er over. Opgericht in 1993, ter ziele in 2020. Voorzitter Dennis van der Zon: 'We incasseerden de baanhuur en daar hield het bij op.'
Op een regenachtige, sombere vrijdagavond praat ik in de Camp met Bert Bos, sinds 2002 secretaris bij de squashvereniging en langstzittend bestuurslid. De weersomstandigheden komen overeen met de situatie van de club: troosteloos. Bert: ‘Het ging mis bij de vorige penningmeester van de club. Deze incasseerde door persoonlijke problemen niet alle contributies meer. Als bestuur hebben we dat ook teveel laten gaan. We hadden misschien eerder met de vuist op tafel moeten slaan.’
Bert: ‘Als we vroegen of het wel goed ging was er nooit een probleem. Ik vertrouwde het echter niet meer en heb toen een pas aangevraagd van onze bank. Toen bleek dat alle reserves op waren, en dat we diep in de problemen zaten.’
Dennis van der Zon werd twee jaar geleden voorzitter van de club. Er moesten achterstallige contributies geïnd worden en tegelijkertijd werd de contributie verhoogd. Dennis: ’In diezelfde periode werd ook de baanbeschikbaarheid fors teruggeschroefd, waardoor leden voor gesloten banen kwamen staan. Dit alles gaf veel onrust en heeft ons veel leden gekost. Toch hebben we als bestuur samen met de nieuwe penningmeester financieel orde op zaken kunnen stellen. Voor mij zie ik dit wel als een hoogtepunt.'
Lid van het eerste uur en fanatiek squasher Frans Ravestein verwoordt het als volgt: ‘In de beginjaren waren er door het initiatief van de enthousiaste oprichters veel activiteiten zoals trainingen door externe squashleraren, de racketavond, nieuwjaarstoernooi, clubkampioenschappen gedurende 2 weken, barbecue-toernooi en soms open toernooien. Hierbij was een grote opkomst en bij de finales veel publiek en aandacht van de pers. Het clubgevoel werd versterkt door een clubblad. Dit clubgevoel is in de loop van de tijd minder geworden. De meeste spelers trokken de laatste tijd steeds met vaste partners op. Op de racketavond was steeds hetzelfde kleine clubje aanwezig.’
Ook Han Visser, lid van 1997 tot 2012 waarin hij actief was in de toernooi-commissie, benoemt dezelfde hoogtepunten als Frans, maar ziet tegelijkertijd het gevaar van een individuele sport: ‘Wat ik zelf vond is dat er veel vaste koppels van 2 of 3 waren die verder geen belangstelling voor de vereniging hadden. Het is altijd jammer dat een vereniging wordt opgeheven. Zoals ik begrijp is er weinig controle geweest onderling in het bestuur, waarschijnlijk omdat je elkaar vertrouwt in wat er gebeuren moet. Jammer.’
Bert Bos: 'We hadden als bestuur misschien eerder met de vuist op tafel moeten slaan.'
Bert: 'De aktiviteitencommissie was al jarenlang een wassen neus, want er gebeurde niets meer. Sponsors waren ook moeilijk te krijgen. Ledenvergaderingen werden altijd al slecht bezocht. Toen ik net lid was en met een maat de ledenvergadering bezocht werd ons de vraag gesteld wat we kwamen doen, want er kwam nooit iemand.' Bij de laatste ledenvergadering waarin werd besloten de vereniging op te heffen was ook wat dat betreft de cirkel rond. Bert: 'In die ledenvergadering waren ook precies twee leden aanwezig.'
Frans: ‘Ik hoop wel dat squash in Woudenberg mogelijk blijft want het is een enorm leuke en intensieve sport die je in korte tijd van je werkstress kan bevrijden en die, ongeacht het weer, doorgaat.’
Voorlopig wordt aan die wens gehoor gegeven. Volgens Jolanda van Baaren van de Camp blijft het mogelijk de vier squashbanen los te huren; voor de oud-leden tegen gereduceerde prijzen. Jolanda: ‘Dit jaar kijken we het nog aan. Wat levert het op en wat gaan we er mee doen. De squashbanen zijn nog steeds gewoon te huur. In de eerste jaren van de squashvereniging werden er veel leuke dingen georganiseerd. Op een gegeven moment was daar geen vraag meer naar. De vereniging werd een doorgeefluik van geld.’