Verwarrend maatwerk
Mijn moeder woont met 107 andere kwetsbare mensen in een verpleeghuis. Ik wil niet de persoon zijn, die het Corona virus de woongroep binnenbrengt, dus probeer ik me aan de regels en het landelijk beleid te houden.
In maart en april was het simpel: afstand houden, testen als je klachten hebt en mondkapjes voor zorgpersoneel helpen niet.
Dit alles was wetenschappelijk onderbouwd. Prachtig, strik erom, niet over discussiëren. In Friesland hadden ze pech, want Corona zat vooral in Brabant en in het Noorden mochten ze ook de straat niet op.
In de loop van de tijd werd het beleid voor de mensen om me heen en voor mij steeds meer verwarrend. Ik hoor van steeds meer mensen dat ze wel willen meedoen aan de bestrijding. Ze niet meer weten wat de regels zijn en wat nu eigenlijk het plan is. Dat geldt voor mij ook.
Eerst beperkt testen, toen verwijten dat mensen te weinig testen. Toen mensen dat verwijt te harte namen, gingen de telefooncentrales van de GGD plat, konden de teststraten de toestroom niet aan.
En zo ging het maar door, tot de surrealistische discussie tussen het kabinet en de GGD van afgelopen week. En laten we de verontrustende verhalen over het gebrek aan mondkapjes in de zorg maar niet oprakelen.
Voor mij als betrokken en geïnteresseerde leek komt het beleid op mij chaotisch over, maar gelukkig; er was een leermoment. In de toekomst zouden de maatregelen maatwerk zijn. We weten nu hoe dat maatwerk functioneert. Het past naadloos in de lijn van de eerdere maatregelen.
In de stad Utrecht zit een brandhaard vooral bij studenten op studentenverenigingen. Daar moesten maatregelen genomen worden. Prima. Ik dacht dat de maatregelen voor de stad of de studentenverenigingen zouden gelden. Maar dat is niet zo.
Woudenberg hoort tot dezelfde veiligheidsregio als de stad Utrecht, dus krijgen wij dezelfde maatregelen vanwege de introductiefeesten van studenten.
Dat levert een merkwaardig beeld. In Woudenberg moeten de kroegen eerder dicht wegens besmettingsgevaar, in Scherpenzeel niet en in Renswoude weer wel.
Ik moest twee weken geleden voor een onderzoek in het ziekenhuis zijn. Vlak voor mijn beurt las ik op de mail dat ik mogelijk met een besmet persoon in aanraking was geweest. Volgens de landelijke regels moest ik 10 dagen in quarantaine. Ik meldde mijn verdenking. Ik verwachtte dat ik naar huis gestuurd zou worden. Alle medewerkers van het ziekenhuis haalden hun schouders op. 'Dit is een ander virus dan een half jaar geleden,' zeiden ze.
Minister De Jonge vatte het kabinetsbeleid onbedoeld goed samen tijdens de persconferentie. Hij zei: 'is er een tweede golf? Ja en nee.'
Bestuurder Jan Scheffer vroeg altijd: 'is dit beleid of is er over nagedacht?' Ik vrees het antwoord.