Column Bart Radstaake

Lieve Moniek 

Een column over de 
Woudenbergse Politiek

Bescheidenheid

Het is de politiek tegenwoordig gewoonte om zoveel mogelijk zichtbaar te zijn. In Haagse kringen doen ze dat door elkaar met woorden te bevechten met de hoop dat het door de pers wordt opgepakt. Dat dit niet altijd vriendelijk en beschaafd gaat moet u genoegzaam bekend zijn.

Ook in Woudenberg weet men zich danig te roeren om in de picture te komen en te blijven van de potentiële kiezers.

Vanuit het college vinden we voorbeelden te over van het zichtbaar (willen) zijn voor haar bewoners. Uiteraard neemt de Burgemeester hierin een voorname rol in. Bij het shanty korenfestival zong zijn de hoogste noot, als er een echtpaar 50 jaar getrouwd is prijkt onze burgemeester samen met het paar op de foto. Als de badeendjes te water worden gelaten, de burgemeester staat, samen met de wethouder sport, vooraan.

Maar naast de burgemeester, die niet politiek verbonden is met het Woudenbergse, doen ook de vrouwelijke leden van het college er alles aan om wekelijks de kranten te halen. Moniek van de Graaf, naamgever en inspirator voor deze column, presteert het telkenmale om in het nieuws te verschijnen. Gaat de SOW een dagje sjoelen, Moniek werpt de eerste steen. Een cultuurdag, Wauwdenberg Moniek toont zich van haar beste kant en dat zien we terug in de krant en op de sociale media.

Ook youngster wethouder Daphne de Kruif heeft zich al aardig weten in te (net)werken in de media. Bij de start van de Giro-week zien we haar een wedstrijdje fietsen tegen SNO-baas Jonathan. Als er een 

officieel sportakkoord moet worden getekend, dat al door de vorige college in werking is gesteld, zie je haar shinen.

Maar niet alleen het college probeert de aandacht van de Woudenbergers te trekken dan wel vast te houden. Ook de oppositie doet er alles aan om bij de volgende verkiezingen weer op de stem van de kiezer te kunnen rekenen. Het luiden van de kerkklokken als ondersteuning van de boeren deden bij GBW voorman Peter van Schaik de alarmbellen rinkelen met alle aandacht van dien. Gelukkig zijn er anderen in de Woudenbergse politieke arena die het niet nodig vinden of hebben om luid en duidelijk aanwezig te zijn om toch hun punt te maken.

In het kippenhok van het College is daar Henk Jan Molenaar, als trotse haan het wapen van Woudenberg vertegenwoordigend. Met zijn rust en zijn kenmerkende bescheidenheid doet hij zijn werk. Verwacht van Henk Jan geen foto waarop hij, een koffertje omhoog houdend, juichend op de tafel in de raadszaal staat. Nee, het positieve resultaat van de begroting wordt door hem op zijn eigen wijze wijze tegen het licht gehouden en voorzien van een kritische noot richting de toekomst.

Soms zou je willen dat er meer Henk Jan Molenaars waren.

Bart Radstaake