Column Ds. Wessels

Versoepelingen

Na ruim een jaar van beperkende coronamaatregelen verlangt iedereen inmiddels naar versoepelingen. Ieder heeft daar zo z’n eigen redenen voor. Ondernemers zien hun zaak langzaam maar zeker omvallen. Ouderen zouden graag meer bezoek ontvangen. En wie zou er niet graag weer eens met een kopje koffie op een terrasje willen zitten, of een winkel binnen stappen zonder op de klok te hoeven kijken omdat je gereserveerde tijd bijna voorbij is?

Lange tijd zaten die versoepelingen er echter niet in vanwege de cijfers. Toen de regering er eerder dit voorjaar voorzichtig over begon na te denken kregen we hoop. Maar het verliep allemaal nog niet zo soepeltjes als gedacht. Het aantal besmettingen zorgde voor verder uitstel. Tot grote teleurstelling van…. ja van wie eigenlijk niet?!

De roep om versoepelingen weerspiegelt iets van onze behoefte om te leven in de volle zin van het woord. De noodzakelijke beperkende maatregelen hebben het leven minder leefbaar gemaakt, met name op sociaal gebied. Dat houd je als mens niet heel lang vol.

Aan de andere kant hoor ik met enige regelmaat ook een tegengeluid. Op andere plekken in deze wereld zijn beperkingen immers nog veel ingrijpender. Ik denk bijvoorbeeld aan Myanmar of de strafkampen in China.

Dat zet voor mij alles weer even in het juiste perspectief. Niet als een steek onder water richting ondernemers (en anderen) die het water aan de lippen staat. Wel richting ons als ‘ongebreidelde genieters’. Van het leven genieten is een voorrecht; je hoeft niet in een hoekje te zitten kniezen. Maar voor wie genieten een must wordt, heb ik een aanrader: Tel je zegeningen!

Misschien heb je het ondanks alle beperkingen zo slecht nog niet. Is je glas half leeg of toch nog (meer dan) half vol?

Ds. A.D.J. Wessels