Van boerderij naar kaasmakerij en horeca “De Weistaar”

WOUDENBERG Zuivelboerderij met kaas en botermuseum, restaurant, landwinkel en rustieke evenementsruimtes zoals het op internet staat.

Gert is geboren in 1935 op de boerderij “Klein Haksfoort” aan de Rottegatssteeg in Maarsbergen, zoon van Cornelis van Wolfswinkel (geb. 1905 – overl. 1989) en Willempje van Wolfswinkel- van Donselaar (geb. 1906- overl. 1995). De opa en opoe van Gert, Marinus en Jannigje van Wolfswinkel, woonden met het gezin op de boerderij “Lammersdam”, op de Rottegatsteeg 7. Gert had 2 broers, Ries en Anton en 1 zus Jannie. Deze gingen alle vier naar school in Maarsbergen ( Merscheberg). Gert heeft daarna de landbouwschool gedaan. Wat hij zich nog kan herinneren van zijn jeugdjaren is dat er bij de kerk van Maarsbergen een verzamelplek was van jonge mensen, en dan maar fantaseren, zullen we vanavond een auto huren (niemand kon dat betalen) en andere stoere dingen waar ze over praatten. Zo vermaakten ze zich in die tijd. Klinkt als een hangplek van tegenwoordig.

Op deze boerderij “Lammersdam” van opa en opoe komt Weimy van den Brink (geboren in 1937) op 15 jarige leeftijd te werken. In die tijd was het “normaal” dat de boerenknecht en werkmeid werden verhuurd voor dag en nacht van november tot het volgende jaar november. In zo’n jaar kreeg je 3 dagen vrij om kleren te kopen, 3 dagen vrij om naar huus te gaan, 1 keer in de 3 weken vrij van melken op zondagmiddag en elke zondagochtend naar de kerk. Aan het eind van dat jaar kreeg je dan het loon uitbetaald. Wat Weimy nog goed weet is dat ze ontzettende heimwee had naar thuis. Weimy komt uit een gezin met 5 kinderen dat in Kootwijkerbroek (Kootjebroek) woonde. Haar vader was eerst melkrijder en is daarna vrachtrijder geweest. Zo rond en na de oorlog was er veel armoede, veel ouders waren al blij als je kind werk had met kost en inwoning. Dat scheelde toch weer een mond die gevuld moest worden. Weimy heeft van kinds af aan gedroomd van het buiten werkzaam zijn en ging op hele jonge leeftijd al leren melken bij haar buren op de boerderij in Kootwijkerbroek. Geld om te studeren was er niet maar ze heeft wel 2 jaar huishoudschool gedaan. Weimy weet nog dat een oom van Gert (Jan) kwam die had gehoord dat er bij de fam. v.d. Brink een deern woonde die hard kon warken. Zo kwam ome Jan bij haar ouders vragen of ze niet bij Marinus en Jannigje van Wolfswinkel kon komen werken, en zo gebeurde het. 

Als er geoogst moest worden deden ze dat met de hele familie van Wolfswinkel en zo leerde Gert zijn toekomstige vrouw kennen. Op deze dagen kwam Weimy de koffie en het brood brengen op het land bij het waterputje. Maar langzamerhand kwam Gert wel heul veul op zondagmiddag bij opa en opoe onder de mom van postzegels ruilen enzo. En zoals de geschiedenis ons leert is het tussen Gert en Weimy goed gekomen. Maar een boerenzoon die trouwt met een boerenmeid was niet zo gewoon, maar daar hadden de ouders en grootouders geen problemen mee. Dan maar trouwen en dat gebeurde in 1959, maar eerst een huis zoeken, dat viel niet mee. De oplossing werd gevonden door een noodwoning te kopen die dienst had gedaan in Zeeland na de watersnoodramp en zo kon het jonge paar wonen bij “Klein Haksfoort”. Ze konden van opa een stukje grond kopen en Weimy mocht 10 van de 25 koeien uitzoeken bij opa, waaronder de lievelingskoe “Mina”. Dat hebben Gert en Weimy erg gewaardeerd. Gert werkte in die tijd bij zijn vader op de boerderij. Voor die 10 koeien is een schuur gebouwd en als de financiën het toe lieten werd er weer bijgebouwd zoals de tweede schuur voor 8 varkens en een kippenhok uiteraard voor de kippen.

In 1964/1965 is het stenen huis gebouwd op Rottegatsteeg nr.7. Dat werd een modelwoning genoemd en Jansje herinnert zich nog dat ze er met haar klas van de huishoudschool is gaan kijken. Een ultra moderne keuken, ruime woonkamer, 4 slaapkamers en een doorgeefkast. Van alle gemakken voorzien. Ondertussen werd zoon Kees geboren in 1963 en zoon Jan in 1965. Beiden vernoemd naar de opa’s. Gert werkte op de boerderij en Weimy heeft veel ervaring opgedaan in de horeca zoals bij restaurant Schimmel, De Schans en Bellevue. Gert ging een wijncursus doen en kreeg daarbij zijn horecavergunning. Dat klinkt in deze tijd toch wel speciaal.

Zoals veel mensen weten zijn Gert en Weimy zeer ondernemend en hadden eerst het idee om een camping te beginnen, maar in het blad “de boerderij” stond een artikel over een boer uit Woerden die zelf kaas maakte en aan huis verkocht. Dat vonden ze wel wat, samen hebben ze een cursus kaas maken gevolgd. 

Zo begon de verkoop van deze kaas in 1970 en dat sloeg goed aan. Al snel kwamen er verzoeken van verschillende verenigingen of ze mochten komen kijken naar het maken van kaas in de kaasmakerij. Op de deel voor de kalveren werd een houten schot met gordijn geplaatst, de bezoekers vonden dit prachtig. Het ging als een lopend vuurtje. 

Restaurant De Dennen kwam praten om een dealtje te maken voor de toeristenbussen, bij de Dennen de koffie en bij de “Weistaar” een stukje kaas. Vriendinnen van Weimy werden ingeschakeld, maar die wisten weinig van kaas maken maar degenen met 2 rechtse handen wisten wel van aanpakken. Er kwamen gemiddeld 6-7 bussen op een dag. De deel werd zaaltje en later het museum, de nieuwe koeienstal werd gebouwd, met het maximum aantal koeien van 70. Knecht Otto Visser werd aangenomen voor het melken. Op een gegeven moment kwam er een melkmachine en later een melkrobot waar de bezoekers een kijkje konden nemen. Gert kreeg problemen met zijn rug en het werd toch wel zwaar, ondertussen werkte Jan in het bedrijf. Jammer genoeg heeft Jan weinig met koeien, hij ging liever door met de horeca, achteraf een prima keuze geweest. Gert maakte de opmerking “Jan verdient meer aan de koffie dan wij aan de koeien”. Veel mensen vinden het museum prachtig, dat is Weimy haar trots en zij heeft het zoeken naar attributen erg leuk gevonden. Zo ging ze vaak op maandag op jacht naar mooie en leuke dingen voor het museum zoals het kwaad melkbakje, daar ging de melk in als er een uier ontstoken was, de vierkanten melkbussen, de hondenkarn, de paardenkarn, de mutsen en oude kleding. Jansje zou zeggen “de meute weerd om us te gaon kieken “

In de begintijd bij Gert en Weimy werd regelmatig alleen de ruimte verhuurd, later werd er koffie geschonken, de bussen kwamen, er werden bruiloften, verjaardagen, jubileums en bedrijfsfeesten gevierd. Verder uitbreiden ging gestaag door. Koel- en vriescellen, koude en warme keuken, de indoorgolfbaan, boerengolf buiten en de winkel. Hap en trap arrangementen, boerderij tochten en de wintermarkt van Joke en Loes in november waar landelijk reclame voor gemaakt werd.

In 1990 zijn Gert en Weimy verhuisd naar “De Meyerhorst”. Dat kostte beiden weinig moeite om de boerderij achter zich te laten. Daar hebben ze een mooie tijd gehad. Gert kon wat rustiger aan doen en Weimy had een nieuw project. Dat was de tuin, een 5 sterren bruidssuite met 24 uurs service, schoonheidssalon en een klein binnenzwembad. Elk jaar de tuin veranderen en op dinsdag openstelling van deze mooie tuin. Dan kreeg je een mandje mee met thee en wat lekkers en zo kon je de tuin op je gemak bekijken.

Jan heeft in 1990 het stokje overgenomen en bleef in zijn ouderlijk huis wonen. Inmiddels is Jan verhuisd naar het huis dat 400 meter verderop is gebouwd. Na zijn opleidingen Detailhandel in Zeist en de landbouwschool in Barneveld heeft hij in de avonduren zijn horeca papieren gehaald. Jan heeft van 1985 tot 1990 samen met zijn ouders gewerkt. Elke winter knapt Jan binnen de “Weistaar” een deel op om de standaard hoog te houden, niet groter wel mooier. Inmiddels zijn er 5 zalen en 50 werknemers op de loonlijst, over het algemeen is er weinig verloop van de werknemers. Dat is een goed teken. De coronatijd is Jan prima doorgekomen. Op kleine schaal werden er al kerstpakketten uitgezocht en dit zette zich in veelvoud door. De anderhalve meter doos was een prima idee voor de kerst of voor de ondersteuning bij bedrijven voor hun werknemers. Jan kreeg veel medewerking van de Plus in Maarn, de Jumbo in Scherpenzeel en een drukkerij uit Barneveld en er was opslagruimte voldoende. Veel geschilderd en opgeknapt in het eigen bedrijf in die tijd. Het verhuur van zalen voor vergaderingen of andere bijeenkomsten loopt goed. Nieuwbouw is geen optie, Jan wil graag bij de tijd blijven en toch de sfeer behouden.

Jan woont samen met Janine Koolhaas, zoon Gert-Jan, Peter en Sam. Janine is zijdelings bij de Weistaar betrokken en dan met name met de styling en om de wensen van het bruidspaar waar te maken. Een aantal jaren kan het officiële deel en het vieren van de trouwerij op 1 locatie, er zijn veel prachtige plekjes om foto’s te maken. De activiteiten die er aangeboden worden zijn legio.

In 2021 gaan Gert en Weimy op zoek naar andere woonruimte. “De Meyerhorst” werd te bewerkelijk en Gert zijn gezondheid gaat meer achteruit. Na een tijdje gezocht te hebben kwam Jan met het idee om terug te gaan naar “De Weistaar”, waar ze samen begonnen zijn. Gert is tevreden, hij geniet van de goede dingen van het leven, de dames van de thuiszorg komen hem verzorgen. Elke morgen een jonge vrouw aan je bed, wat wil een mens nog meer. Ze zijn tevreden zoals het nu is. Weimy kan de tuin weer in, Jan is tevreden met zijn nieuwe huurders, voor iedereen een pracht oplossing.

Twee belangrijke mensen die Jan met raad en daad bijstaan zijn Ria van Garderen bij de receptie en Lars Vlastuin als bedrijfsleider, en natuurlijk zijn ook de overige personeelsleden belangrijk. ?Hobby’s, motor rijden, wintersport en werken daar haalt Jan zijn plezier uit. Een vrije dag is best lastig voor Jan, wat doe je dan? Misschien nog even naar “De Weistaar”.

Jan, Weimy en Gert bedankt voor jullie verhaal, heb het goed en hou het goed.

Janny Goemaat