‘Ik laat veel toe, behalve disrespect’

De kick van het fluiten op het hoogste niveau in de korfbal League? De in Doorn opgegroeide Woudenberger Martin Falkenberg is er duidelijk over: de belangrijke derby's aan het einde van het seizoen. Liefst met veel publiek. Falkenberg liep de finale van de Korfbal League net mis, maar behoort inmiddels wel tot de topscheidsrechters in de korfbalwereld.

De 34-jarige Martin Falkenberg werkt als bewegingsagoog en verzorgende in verpleeghuizen, en groeide op in een echte korfbalfamilie. Als speler was hij naar eigen zeggen geen ‘lieverdje’, en deelde hij nog wel eens uit: ‘Ik had zelf altijd een gruwelijke hekel aan scheidsrechters, die vond ik maar lastig.’
Zijn stormachtige carrière als scheidsrechter begon toen hij bij zijn broertje ging kijken bij Dalto, en er geen scheidsrechter kwam opdagen voor de B1. ‘Iemand zei tegen mij, dat kan jij wel doen. Ik heb toen in mijn spijkerbroek op gewone schoenen die wedstrijd gefloten, dat ging eigenlijk belachelijk goed. Een tijd later kwam er tijdens een oefenwedstrijd Antilopen 1- Dalto 1 geen scheidsrechter opdagen. Weer werd ik gebeld. Daar stonden ineens ook al die hoge mannen van de KNKV. Ze vroegen sinds wanneer ik mijn diploma had, maar die had ik nog niet eens.’ Hij kwam terecht in een soort masterclass en fluit inmiddels alweer acht jaar, waarvan de laatste jaren op het hoogste niveau. ‘Het is ooit één keer geëscaleerd. Bij mijn debuutwedstrijd in de League: DVO-Fortuna. Een hele knokpartij na afloop van de wedstrijd. Duurde 10 minuten, toen was het gesust en zat iedereen weer aan het bier.’

Nieuwe regels

Sinds twee jaar zijn er twee scheidsrechters bij een wedstrijd in de League. Falkenberg vindt het een vooruitgang. ‘Het is relaxed, je hebt wat meer tijd over. Voorheen was er sprake van een assistent, waar over het algemeen niemand zich wat van aantrok.’
Ook over de groene kaart die gegeven kan worden is hij te spreken. ‘Door die groene kaarten wordt in principe minder gescholden. Als iemand klootzak tegen mij zegt is het klaar. Voorheen was er dan twijfel over een gele kaart met alle bijbehorende consequenties, maar een groene kaart is gemakkelijker. Vijf minuten tijdstraf, that’s it. Je kunt als scheidsrechter daardoor je eigen grenzen bepalen.’

Topsport

Falkenberg leeft de hele week naar een wedstrijd toe. Kijkt naar de video van het vorige onderlinge duel van de teams die hij gaat fluiten. ‘Bij echt belangrijke wedstrijden zorg ik dat ik de vrijdag ervoor vrij ben, zodat ik helemaal kan ontspannen. De zaterdag is dan vol focus, dat begint al met op tijd opstaan, je dag plannen, rustmomenten inbouwen, beweging beperken, goede voeding.’

‘Fluiten is topsport. Als je een fout maakt staat het op beeld. Iedereen kan dat terugzien, iedereen die vindt dat je een fout gemaakt hebt gaat dat ook zeker terugkijken. Ik kijk zelf ook de momenten terug waarvan ik zelf denk dat er mogelijk fouten gemaakt zijn. Meestal valt het mee, soms zit je er wel eens helemaal naast. Dan moet je maar hopen dat het niet op een moment is dat het er toe doet.’

Homoseksualiteit en korfbal

Falkenberg trouwde op 8-8-2008 (‘Lekker makkelijk om te onthouden!’) in Woudenberg met Andre Kramer. ‘Elk jaar nemen we twee weken vrij rond die datum. De week ervoor is de gaypride, ik ben zelf op 3 augustus jarig en vervolgens dus onze trouwdag.’

Die trouwdag zelf had destijds wel nog wat voeten in de aarde. Falkenberg: ‘We willen in Nederland heel graag zeggen dat iedereen geaccepteerd wordt, maar soms vergeten we even te toetsen of het echt zo is. Bij onze trouwdag kwamen we er ook mee in aanraking. Andre werkt bij de gemeente maar de bode en de ambtenaar van de burgerlijke stand wilden ons niet trouwen. Daarvoor moest dus een nieuwe ambtenaar aangesteld worden.’

Het debuut van Falkenberg als scheidsrechter in de Korfbal League bracht een primeur. De Woudenberger is de eerste openlijk homoseksuele scheidsrechter op dit niveau. Dat gaf eigenlijk nooit problemen, tot twee jaar terug bij de wedstrijd Deetos-PKC. ‘Een derby, met echt heel veel publiek langs de kant. Ik werd daar uitgescholden door een speler van Deetos: flikker, met nog wat ziektes erbij. Hij was vervolgens ook nog boos dat hij een rode kaart kreeg, totdat een medespeelster zo boos op hem werd dat ze hem ongeveer letterlijk het veld uitsloeg. En het gekke was: alleen zíj werd boos op die jongen. Voor de rest geen enkele reactie uit het publiek of van wie dan ook. Je verwacht vervolgens dat iemand het lef heeft om te zeggen ‘goh, dit was niet persoonlijk bedoeld’ of zoiets, maar tot op de dag van vandaag niets. Dat heeft best indruk op mij gemaakt.’

Grenzen

'Het mooiste is als na een wedstrijd met 1000 man publiek niemand meer weet dat jij die wedstrijd heb gefloten. Ik merk dat als ik wedstrijden fluit, het heel gemoedelijk is. Ik laat veel toe, behalve disrespect. Op hoog niveau zijn spelregels niet meer zo van toepassing. Het gaat vooral om de fairheid van duels. Blijkbaar ben ik er goed in om die grenzen aan te geven. Ik heb er in ieder geval veel plezier in.'

'We willen in Nederland heel graag zeggen dat iedereen geaccepteerd wordt, maar soms vergeten we even te toetsen of het echt zo is'

Jos van Dijk